TEST: Ibanez Ashula SRAS7

Firma Ibanez od lat budująca znakomite instrumenty, co jakiś czas zaskakuje świat basistów innowacyjnymi produktami. Tym razem jest to siedmiostrunowy, unikalny bas, który łączy w sobie zarówno bas progowy, jaki i fretlessa.

Instrument jest specyficzny i wzbudza spore zainteresowanie wśród basowej braci, dlatego postanowiłem mu się dokładnie przyjrzeć, nagrać kilka próbek dźwięku i ocenić jego „grywalność”. Przed Państwem test Ibaneza SR Ashula.

Pierwsze wrażenie

Basik na pierwszy rzut oka wygląda inaczej, niż większość znanych basówek: obok podstrunnicy wykonanej z palisandru z nabitymi 22 progami, znajduje się, nieco wyżej wystająca, bezprogowa podstrunnica z czerwonego amarantu. Nad podstrunnicą progową zainstalowano 4 struny 45-105, G-D-A-E, jak w klasycznym basie 4 strunowym. Nad podstrunnicą bezprogową zainstalowano 3 struny szlify: G-D-A, o grubość 45-80.

Za przetwarzanie dźwięku z sekcji progowej odpowiedzialne są dwa, dedykowane specjalnie do tego modelu magnetyczne przetworniki, Sras Super J, wykonane w stylu JB. Dźwięk z sekcji bezprogowej zbierają 3 piezoelementy Aero Silk Mono Rail, umieszczone w mostku. Piezoelementy te mają regulowaną czułość: z tylu instrumentu znajdują się małe trymerki, którymi możemy ją w razie potrzeby wyregulować. Szeroki gryf, składający się z 7 części (3 x klon, 2 x amarant, 2 x palisander) przytwierdzony jest do korpusu przy pomocy 5 śrub.

Świetnie prezentuje się top instrumentu wykonany z topoli oczkowej; korpus jest wykonany z jesionu i mahoniu. Ciekawym dodatkiem jest wykonany z drewna „thumb rest”, który bardzo ułatwia grę, szczególnie na sekcji bezprogowej. Główkę instrumentu, podobną do serii SR, wyposażono w klucze w układzie: 4-3. Do sekcji progowej dedykowany jest 2 zakresowy (bass, treble) EQ. Wybór i miks pickupów magnetycznych dokonujemy przy pomocy potencjometrów.

Dodatkowo zainstalowano przełącznik trójpozycyjny, pozwalający na wybór w jakim trybie ma pracować bas: magnetic, piezo, lub oba. Z tyłu korpusu mamy szybko demontowalną klapkę od baterii 9V, klapkę osłaniającą mostek oraz elektronikę. Klapki te, w razie potrzeby, łatwo zdemontować przy pomocy śrubokrętu. 

Gramy!

Basik nagrywałem wpinając go wprost do karty RME 400. Początkowo obawiałem się niewygody szerokiego gryfu, ale, o dziwo, na instrumencie gra się bardzo wygodnie. Sekcja progowa dostarcza solidnego, bogatego harmonicznie soundu - przy ustawieniu obu pickupów magnetycznych na 50/50 mamy podobne brzmienie do JB. Bas brzmi równo na każdej strunie i w każdej pozycji, stroi bez zarzutu. Świetnie brzmi zarówno fingerstylem, jaki i slapem czy kostką.

Jeśli przejdziemy na sekcję bezprogową mamy, klasyczny, śpiewny sound fretlessa. Tu z graniem wirtuozerskich zagrywek nieco mamy trudniej, ponieważ aby sięgnąć po dźwięki na strunie A trzeba mieć długie paluchy. Również sekcja bezprogowa brzmi równo w całym zakresie, i posiada bardzo długi sustain, jak przystało porządnemu instrumentowi. Najfajniejsza chyba zabawa z tym basikiem - gdybym go miał w swoim arsenale, na pewno bym ją rozwijał - polega na łączeniu sekcji fretlessa i progowej w tym samym czasie. Ta opcja szczególnie działa fajnie, gdy mamy pod ręką looper - możemy nagrywać np. partie backgroundu na sekcji bezprogowej, zapętlić je, i do tak skomponowanego podkładu wymyślić inne partie na sekcji progowej, grając je jednocześnie. Gwarantuje Wam wyśmienitą zabawę podczas tego procesu.

Próbka możliwości Ibanez Ashula SRAS7: